بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

جوون رعنا قد من میری به سمت میدون
نگا کن غوغا به پا شد تو خیمه ها بابا جون
میریزه آب به پشتت عمه با چشم گریون
برو بابا/ ولی قدری/ آهسته از بر من
میلرزه شونم و میلرزه قلب مضطر من
بذار خوب حس/ کنم بوتو/ گل معطر من
بوی سیبه از// عطر تنت              من رو آزردی// با رفتنت
لحظه لحظه دل// پر از غمه   دیدنش سخته// جون کندنت
علی اکبر وای وای وای وای

تو رو گم کردم تو لشکر دیدی چه حالی داشتم
رسیدم بالا سر تو دل تو دلم نداشتم
تن قطعه قطعتو تا روی عبام گذاشتم
کنار من/ شده عمه/ پریشون حال و خسته
شکسته پشتم از داغت/ تو هم پرت شکسته
تموم پیکر و اعضات/ دیدم به خون نشسته
دشمنو دیدم// بالا سرت        نیزه میزدن// به پیکرت
بعد رفتنت// تو خیمه ها    روضه خون تو// شد مادرت
علی اکبر وای وای وای وای

ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭفتی ﻣﻴﺪﻭﻥ ﭘﺮﭘﺮ ﺷﺪی علی ﺟﻮﻥ
ﺯخمی اﺯ ﺗﻴﺮ و ﺳﻨﮓ و ﺧﻨﺠﺮ ﺷﺪی علی ﺟﻮﻥ
به ﺮﻭی ﺧﺎﻙ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﻴﻜﺮ ﺷﺪی علی ﺟﻮﻥ
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ و/ ﻧﮕﺎهی ﻛﻦ/ ﭼﻪ ﺣﺎلی ﺩاﺭﻩ ﺑﺎﺑﺎﺕ
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ و/ ﺑﮕﻮ ﺑﺎﺑﺎ/ ﭼﻴﻜﺎﺭ ﻛﻨﻢ ﺑﺎ ﻏﻤﻬﺎﺕ
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ كه/ ﻧﺒﻴﻨﻢ ﻣﻦ/ ﭘﻴﻜﺮ اﺭﺑﺎً اﺭﺑﺎﺕ
ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ// ﺷﺪﻡ ﻣﻀﻂﺮ  ﻟﺨﺘﻪ ﺧﻮﻥ ﺩاﺭی// ﺑه رﻭی ﺳﺮ
ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺩاﺭﻡ// ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻣﻦ              ﭘﺎﺭﻩ ﻫﺎی ﭘﻴﻜﺮﺕ اﻛﺒﺮ
علی اکبر وای وای وای وای