بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

کنج ویرونه ها/ تنهای تنها بابا جون
لبریز غمها بابا جون/ من دارم مأوا بابا جون
مثل عمّه بابا/ پیرم کردن به پای تو
دل تنگم من برای تو/ بر لب دارم نوای تو
باز، بی تو خوابیدم، خوابتو دیدم  خواب دیدم بابا، تو رو بوسیدم
اومدی حالا، پیش من بابا                که شدم مثل، مادرت زهرا
رو دامنم سرت          چی شد با پیکرت
لُکنت زبون گرفْته دخترت
بابا حسینِ من 4

یه نگاه کن ببین/ مثل عمه پریشونم
موهام سوخته بابا جونم/ دیگه زنده نمی‌مونم
بگو بابا به من/ خاکستر، کِی چشاتو بست
لبهات از کِی بخون نشست/ کی دندونِ تو رو شکست
وای، تو بیابونا، گُم شدم بابا            یه نفر اومد، منو زد اونجا
اگر از عمه، من کمک میخوام   چون نمی‌بینه، دیگه این چشمام
بابا، تو رو خُّدا             از من نپرس چرا
موهام سپید شده، واویلتا
بابا، حسینِ من 4

وقتی که غرق خون/ دیدمت رو پای خودم
یادم رفت دردای خودم/ هستی تو بابای خودم؟
حالا که اومدی/ بعد از عمری تو از سفر
تو رو جون من ای پدر/ دخترتو دیگه ببر
آه، شده غرق خون، دل بیچارم    واسه ی عمه، دیگه سربارم
نداره سامون، دل غرق خون      سیرم از دنیا، دیگه بابا جون
با قامتی کمون         محزون و نیمه جون
با تو میام بابا، تا آسمون
بابا، حسینِ من 4