بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

ای حسین جان ز کوفه حذر کن
رو بسوی مدینه سفر کن
رحمی ای جان عالم به حال
زینب خسته و خون جگر کن
وای ، مسلم نالانم- وای ، از غمت گریانم
وای زار و سرگردانم
وای یا اباعبدلله(ع)


برده نیرنگ کوفه شکیبم
بین این مردمان من غریبم
جان شش ماهه ی نازنینت
سوی کوفه میا ای حبیبم
وای، جان آن مه پاره – وای، طفل درگهواره
وای، تشنه ام آواره
وای یا اباعبدلله(ع)


کن به حالم حسین جان نظاره
جان آن کودک شیرخواره
با لب تشنه گویم سلامت
من ز بالای دارالعماره
وای،عشق تو تقصیرم-وای،این شده تقدیرم
وای،تشنه لب می میرم
وای یااباعبدلله(ع)