شهر مادر بار دیگر کربلا شد
شور و غوغا در حریم مصطفی شد
ذکر هر لب پیش زینب ناله ی واویلتا شد
آه آمده غمدیده خواهر خسته حال و بی برادر وامصیبت
آه در کنار قبر زهرا بیرق غم کرده برپا وامصیبت
بنیانگذار نهضت یا زینب یا زینب
حضرت صبر و غیرت یا زینب یا زینب
کاروان لاله های ارغوانی
می رسد بر بارگاه بی نشانی
روضه خوان روضه خوانها بانویی قامت کمانی
آه زینب پیر و شکسته گوید از دستان بسته وامصیبت
آه گوید از هجران و ناله سوزش پای سه ساله وامصیبت
در گوشه ی ویرانه واویلا واویلا
جان داده آن پروانه واویلا واویلا
دل ز داغ شاه تشنه در عذاب است
ذکر لبها از مصیبت آب آب است
اُمّ عباس بین زنها دل پریشان رباب است
آه با غمی در دل نهفته او حلالیّت گرفته بهر سقا
آه روضه های مشک پاره دیده ی غرق ستاره، واویلا
باور ندارد مادر واویلا واویلا
شد کشته آن نام آور واویلا واویلا
