من مهربان بي حبيب و آشنايم
در شهر غربت روضه خوان کربلايم
اي جوادم کجايي
کي به پيشم ميايي
مردم از اين جدايي واويلا واويلا
مولانا رضاجان 3 واويلا 2
بر روي خاک کوچه هستم زار و مضطر
واي ياد کوچه ياد ثاني ياد مادر
دل غرق شراره
ياد گوشواره
شد فدک پاره پاره واويلا
مولانا رضاجان 3 واويلا 2
آه با لب خشک بي نفس من غرق آهم
آه بي قرار غصه هاي قتلگاهم
در حرم آذر افتاد
شعله بر پيکر افتاد
از سر معجر افتاد واويلا
مولانا رضاجان 3 واويلا 2
