توو غربت جون میدم ، کجایی ای جواد
نشسته غمی توی سینه‌م
دارم از زور درد ، می‌غلتم روی خاک
توو این حجره تنهاترینم
ندارم یار و یاوری / جز خدا نیست واسم حبیب
توی این غربت جون میدم / بی کس و مظلوم و غریب
دلم از غصه خون شده - توی دنیای بی وفا
جگرم پاره پاره شد - عاقبت از زهر جفا
کجایی خواهرم ، بیا معصومه جان
دلم غرق خونه دمادم
کنار من بیا ، که دارم جون میدم
علی اکبرم ای جوادم
خیسه چشمام از غصه‌ی / در و دیوار و مادرم
هی میگم ای مظلوم حسین / با نفس‌های آخرم
واسه اون لحظه که اومد - کنار جسم اکبرش
داشت از اون غصه دق می‌کرد - اومد از خیمه خواهرش
به یاد کربلا ، همش بارونی ام
به یاد تن پاره پاره
به یاد این غمی ، که توی سینمه
برا مرگ دلم بی قراره
شب و روز گریونه چشام / واسه اون شاه بی سپاه
چه بلایی اومد سرش / توی گودال قتلگاه
بمیرم واسه بی کَسیش ـ واسه زخمای رو تنش
این دمِ آخر می‌خونم ـ روضه واسه پیراهنش
