نور قلب رضا
با تو چه کرده دست قضا
می‌سوزی از سوزش جگر
قلبم گرفته واست عزا
ای وای که همسرت
می‌خنده به چشمای ترت
مابین شادی و هلهله
گریونی با یاد مادرت
شبِ مصیبته / صاحب عزا تویی
علیِّ اکبر / امام رضا تویی
نواده ی علیِّ مرتضیٰ تویی
علیِّ اکبرِ / امام رضا تویی
افتادی از نفس
واسهْ تو خونه شده قفس
زهر کینه کاری کرده که
مابین حجره افتادی پس
رو خاک حجره ای
اما گریون گودال شدی
با یاد جد مطهرت
این لحظه ها چه بدحال شدی
از داغ کربلا / دلت نداره جا
همسر تو کجا / بی بی رباب کجا
بهت نکرد وفا / زد حرف نابجا
همسر تو کجا / بی بی رباب کجا
گریون مادری
بی تابِ میخِ روی دری
کشته تو رو اون ضرب لگد
واسه ی اینه که مضطری
شد زهرِ ام‌فضل
مرهم دردای بی حدت
شاکری که آخر شد تموم
اندوه و گریه ی ممتدت
دوباره آه تو / بلنده از نهاد
فدای غربتت / بشم امام جواد
جفای همسرت / غمت رو کرد زیاد
فدای غربتت / بشم امام جواد
