گرفته دامن شش گوشه را از کنج پایینش
گرفته دامن او را سکینه محض تسکینش
وداع با علی بن الحسین بن علی سخت است
وداع جانگداز خیمه‌ها با جان شیرینش
نوای "إن یکاد" عمه او را بدرقه می‌کرد
دعایش کرد بابا، ام لیلا گفت آمینش
برایش نوح و ابراهیم و آدم اشک می‌ریزند
که بودند این پیمبرها عزاداران دیرینش
سزاوار است پای روضه او جان به لب بودن
حسین بن علی هم جان سپرده نزد بالینش
به سرنیزه نیازی نیست در شرح غم اکبر
که پاره پاره شد با رفتنش قلب محبینش
تن مجروحِ در جوشن، هزار اسماء حسنی شد
میان دشت هر سو ریخته آیات یاسینش
به بغض جعده‌ها شد پاره پاره آن جگر گوشه
کرامت را ببین شد تیغه جراح مسکینش
تن بین عبا پاره به پاره گریه خواهد کرد
برای لحظه لحظه روضه خولی و خورجینش
