بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

مسیر عشق بلند است و پای ما لنگ است
نفس کشیدن مان بی تو، مایه ی ننگ است

گناه، از تو مرا دور کرده، می دانم
ببین که فاصله ی ما هزار فرسنگ است

به هر که فکر کنی دل سپرده ام، جز تو
بگو چه کار کنم با دلی که از سنگ است

مرا به چادر خاکیِ مادرت بپذیر
حنای من که دگر سالهاست بی رنگ است

شنیده ایم که مادر به بستر افتاده
شنیده ایم درِ خانه ی علی جنگ است

دلم برای سیاهیِ پرچم زهرا ...
برای گریه ی از داغ مادرم تنگ است