بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

قیام می‌کنم و می‌دهم سلام به دستت
که مثل واجبِ عینی‌ست احترام به دستت

به ما نمی‌رسد افسوس، غیرِ حسرتِ پابوس
مقامِ توست پُر از بوسه‌ی امام به دستت

ببخش اگر دَمِ پابوس، باز بی‌ادبی شد
دخیلِ حاجتِ ما می‌رسد مدام به دستت

شفای اهلِ قبور از تو نیست کارِ بعیدی
که داده است خدا اختیارِ تام به دستت

به ریزریزِ امان‌نامه نیز دست ندادی
نمی‌رسد به سری فکرِ اتهام به دستت

میان نیزه و شمشیر و مشک بود رقابت
که ظهر روز دَهُم می‌رسد کدام به دستت

حسین، لب تر کرد و به مشکِ تشنه نظر کرد
سپرده شد غمِ یک کارِ ناتمام به دستت

در آن طواف که بودند جمع آب و ملائک
رسید قرعه به تیری در استلام به دستت

قیامِ رایتِ حق را نوشته‌اند به پایت
حسین داده عَلم را عَلیَ‌الدوام به دستت