تا هست کربلا دل ما بی پناه نیست
عمری که خرج سینه زنی شد، تباه نیست
مستیِ ما اگر که گناه است، غم مخور
در شهر عشق، هیچ دلی بی گناه نیست
پایِ رفاقتِ منِ بیچاره مانده است
یعنی حسین چون دگران نیمه راه نیست
ميعادگاه‌ِ هر چه فرشته ست کربلا
افسوس، جا برایِ منِ روسیاه نیست
امسال نیز کرببلا سهم ما نبود
با این حساب روی لبم غير آه نیست
* * *
با سنگ می زنند تو را خیلِ کوفیان
این سرو ایستاده مگر پادشاه نیست؟
شمر و سنان و حرمله از راه آمدند
برخیز! جای خواهر تو قتلگاه نیست
