بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

هشتاد و هشت سالی پر غصه و بلا بود
کوچه به کوچه میهن بر فتنه مبتلا بود
آتش زبانه میزد جنگ و جدل بپا بود
این کشور حسینی انگار کربلا بود
دیدیم بار دیگر قرآن به نیزه رفته
بیدار شد دوباره آن کینه ی نهفته

دستور جنگ دادند همسنگران دیروز
ملت به زحمت افتاد از حرص خانمان سوز
ذات همه عیان شد با بغض آتش افروز
فتنه حیا نمی کرد از حرف پند آموز
جمعی فریب خوردند در بین آن هیاهو
هر کس که بود غافل می‌گفت "رأی من کو"

آن رهبری که ضامن بر انتخاب ما بود
در فتنه ها بیانش بی شک جواب ما بود
بغض صداش آن روز رنج و عذاب ما بود
نطقِ نمازِ جمعه فصل الخطاب ما بود
آن خطبه های غَرّا هنگامه داشت در پی
یک مملکت بپا خواست در جنبش نُه دی

گفتیم در نُه دی با عشق جاودانیم
مرگا به ما اگر که قدر وطن ندانیم
دشمن به چشم خود دید دریای بیکرانیم
ما انقلاب کردیم تا مُستقل بمانیم
فتنه گران بدانند رنگ جدید هرگز
پرچم فقط سه رنگ است سبز و سفید و قرمز

ده سال بعد، جمعه، دی ماه، شهرِ بغداد
دیدیم ماجرایی از لِنز شوم پهباد
 ناباورانه با اشک کردیم داد و فریاد
ایران دوباره لرزید دستی ز پیکر افتاد
مردی که بود یک عمر محبوب جانمان، رفت
با شعله های آتش قاسم به آسمان رفت

نامردهای عالم بسیار ظالمانه
با اتحاد ننگین با طرح مخفیانه
از ترس چشم قاسم، از پشت سر شبانه
او را شهید کردند دور از دیار و خانه
انگشتری که افتاد خمپاره بر نگین خورد
تنهاترین علمدار از صدر زین زمین خورد

سردار بین تابوت وقتی رسید ایران
سِیلی عظیمی آمد در کوچه در خیابان
دیدیم امتی را دل بی‌قرار و گریان
رهبر نماز می‌خواند با شانه های لرزان
نزدیک فاطمیه زیر لوای زهرا
بر روی دست میرفت آن جسم ارباً اربا

این بدرقه جهانی ست تشییع یا قیام ست؟!
با اشک روی لبها، فریاد انتقام ست
بعد از عروج سردار حجت دگر تمام ست
برجام های دیگر، ننگین که نه، حرام ست
هر کس که با خیانت از چشم رهبر افتاد
آنقدر بی بها شد تا عاقبت ور افتاد

دشمن یکی ست در جنگ در هر مصاف و میدان
رو شد در این کشاکش دست یزید دوران
از شام تا به غزه از کربلا به لبنان
صدها سپاه داریم تحت لوای ایران
هر کس که بود مظلوم بر این قیام پیوست
اهل جهان بدانید: (قاسم هنوز زنده ست)