بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

هميشه عشقو آرزو ميكنم
به پرچم و كتيبه رو ميكنم
خودم رو توی كربلا ميبينم
تا تربت حسينو بو ميكنم
تربتِ - كربلا چه با قيمته
من ديوونگيم بابتِ
عشقِ به اين خاكه
باورم - اينه كه تا دم محشرم
رو دل عشاق حرم
مهر همين خاكه
كسی كه ما رو پيش زهرا محبوب كرده
با خاک تربتش دلا رو مجذوب كرده
نه اينكه من شنيده باشم ديدم به عينه
مريض لاعلاجو اين تربت خوب كرده
مدد اباعبدالله ...

هرجا ديدم روضته گفتم برم
خدا نياره كربلا كم برم
توو گوشمه حرف پدر مادرم
گفتن هميشه زير پرچم برم
پرچمِ - كربلا پناه همه
عاشقای اين عالمه
قبله حاجاته
سينه زن - غم نخور توو دنيا اصن
وقتی كه شاه بی كفن
هميشه باهاته
يه يا حسين گفتمو دل رو بی تاب كردم
تموم زندگيمو وقف ارباب كردم
من انقدر علاقه مندم به شيش گوشه
كه عكس كربلا رو توو خونم قاب كردم
مدد اباعبدالله ...