مادر تمام شد؛ غمِ حیدر شروع شد
آه این غزل‌مصیبت از آخر شروع شد
جبریل بعد از آیه‌ی حُزنِ ختامِ وحی
با گریه گفت: روضه‌ی مادر شروع شد
وقتی کلام آخرِ یاسین تمام شد
در عرش، ختمِ سوره‌ی کوثر شروع شد
در با زغال، روضه به دیوار می‌نوشت
مقتل نبود، مقتل از این در شروع شد
وقتی که بابِ تیزی مسمار باز شد
فصلِ گریزِ کُندی خنجر شروع شد
مادر شکست، آینه‌اش ماند جای او
دورانِ مادرانه‌ی دختر شروع شد
