چل روزه که - خونه چشام
چل روزه که زخم زبون خوردم توو شام
زخم پاهام؛ یادم نرفته سنگای از روی بام
جامونده دخترت توی خرابه
رو دست من جای طنابه
ببین دلم بی تابه
نبودی زینبت یه شبه شد پیر
دلم شد از همه جهان سیر
امون از این غل و زنجیر
حسین حسین غریب مادر ۳
این طعنه ها - حقم نبود
یادم مگه میره محله ی یهود
خونه دلم بازوم شبیه مادرم شده کبود
چهل روزه تو رو ندیده زینب
صدات زدم هر روز و هر شب
دیگه جونم رسیده بر لب
یادم نرفته اون لحظه ی آخر
صدات می زد چجوری مادر
فدای اون بدن بی سر
حسین حسین غریب مادر ۳
