بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

رزق ما جرعه ای از این «می» شد
مستی ما چُنین پیاپی شد
شکر حق با تو عمرمان طی شد
قبله‌ی اهل معرفت ری شد
تو حسن زاده‌ای کَـرم داری
به نیابت از او حـرم داری

دست لطف تو بر سـرم آقا
خانه زادم در این حـرم آقا
تو غـریبـی و دست کم آقا
کاش بودم چو محتشم آقا
تا که در مِدحت تو بنویسم
از غم و غربت تو بنویسم

درد تهران دوا شده بـا تو
حاجت ما روا شده بـا تو
شهر ما با صفا شده بـا تو
شهرری کربلا شده بـا تو
نام تو می دهد به ما مستی
تو حسین دیار ما هستی

جانم آقا فدای نام شما
"جامعه" قبله ی  کلام شما
عقل مانده است در مقام شما
حضرت هادی آن امام شما
گفته:  انتَ ولـیُّنـا حَـقّـا
چون که بودی بـرای او سقّا

نـوه ی حضرت کـریـم شدی
در دل شیعیان مقیم شدی
چون به حق راه مستقیم شدی
عـبـد بودی ولی عظیم شدی
شاهی و ما گدای این خوانیم
با عنایات تو مسلمانیم

نوحه خواندن مقابلت زیباست
محضرت هم تراز کرببلاست
حرمت مامن حسینی هاست
شب جمعه چه روضه ای برپاست
با نوای پر از غم زهرا
میشود گونه هایمان دریا

ملک ری سال‌ها پر از غم بود
در دلش لحظه لحظه ماتم بود
چهره‌ی او همیشه درهم بود
گندمش روضه‌ی مجسم بود
بـا عنـایـات حضرت هـادی
تو بـه این خاک آبـرو دادی

بین حجره غریب افتادی
با دلی پُر شکیب افتادی
گفتی: اَمَّن یُجیب ... افتادی
یاد شیب الخضیب افتادی
بر زمین جسم تو رها نشده
سرت از پیکرت جدا نشده