آن قدر بد شدیم که ما را عِقاب کرد
با دوری از مجالس روضه عذاب کرد
بیمارِ بی پناه، فقط گریه می کند
وقتی طبیب حاذقش او را جواب کرد
می سوختیم و روزیِ اشکی نداشتیم
بار گناه، اشک گدا را سراب کرد
برداشتیم یک قدم ساده تا خدا
او مادرانه سمت دل ما شتاب کرد
حاجت به غیرِ روضه و هیات نداشتیم
گفتیم "یا حسین" و خدا مستجاب کرد
عمریست دور سفره ی مولا نشسته ایم
زهرا همیشه "فطریه" ها را حساب کرد
