شبِ گریه‌ی آسمونه رو زمین
شب رفتنِ رحمهُُ للعالمین
اشک غربت فاطمه و مرتضی رو ببین
یتیمی - درد بی‌درمونیه
چشای - فاطمه بارونیه
که توی - دلِ باباش غمِ پنهونیه
دلواپس/ برا مدینه و/ دلواپس/ برای کربلا
این اجرِ/ رسالتش شده/ واویلا/ علی نبیِّنا
واویلا علی نبیِّنا ۴
داره بارِ غمو رو شونه‌ش می‌کِشه
نگرونِ روزای بعد از خودشه
می‌دونه که قراره توی مدینه چی بشه
پیمبر - داره روضه میخونه
قراره - علی تنها بمونه
آتیش - کینه‌ها زهرا رو می‌سوزونه
بابا در/ عزای فاطمه/ زهرا در/ عزای مصطفی
ای وای از/ غمای فاطمه/ واویلا/ علی نبیِّنا
واویلا علی نبیِّنا ۴
داره از کجا میگه دم آخری
میگه روضه‌ی زهرا که شد سپری
می‌رسه یه روزی که حسین نداره یاوری
روزی که - خواهری سینه‌زنه
برای - تنی که بی‌کفنه
برای - اون غریبی که بی‌پیرُهنه
میخونه/ یا ایها الرسول/ می‌بینی/ رو خاک کربلا
افتاده/ توو گرگا یوسفت/ واویلا/ علی نبیِّنا
واویلا علی نبیِّنا ۴
