در چشم ها باران رحمت را نگیر از ما
این سجده ی بر روی تربت را نگیر از ما
هر چند ما کفران نعمت کرده ایم اما
این بار لطفی کن، وَ نعمت را نگیر از ما
ما سربلند از امتحان بیرون نمی آییم
این اشک های بینِ هیات را نگیر از ما
یک روز باید عشق را ثابت کنیم، آقا
حالا که وقتش هست، فرصت را نگیر از ما
"یا لَیتَنا کُنا مَعَک" گفتیم، آقا جان
لطفی کن و این آه حسرت را نگیر از ما
نوکر میان روضه ها هم‌صحبت مولاست
این لحظه های گرم صحبت را نگیر از ما
ما سالها با اشکهامان زندگی کردیم
این سوز و آه و اشک و خلوت را نگیر از ما
