بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

در سفرهایم تو را مقصد تصور می‌کنم
در خیالم آنچه را باید تصور می‌کنم

آرزوهای حرم را شعر می‌گویم؛ سپس
هر چه را روی لبم آمد، تصور می‌کنم

در خیالات خودم مثل کبوترهای تو
سنگِ روی قبر را گنبد تصور می‌کنم

پرچمی را سبز و رقصان روی دوشِ گنبدت
هر زمان که باد می‌آید، تصور می‌کنم

شب به شب دریای اشکِ زائرانت دیدنی‌ست
زیر نور ماه، جذر و مد تصور می‌کنم

دور تا دور مزارت را به جای سنگ و خاک
یک حرم زیباتر از مشهد تصور می‌کنم

روبروی چشمِ خیسِ خود ضریحی نقره‌کوب
کوریِ چشمِ حسود و بد تصور می‌کنم

شمعم و با اشک‌های روضه‌ات جان می‌دهم
هق‌هقم را در حرم اَشهد تصور می‌کنم