بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

وقتی که می‌اُفته توی دست باد
مثل موج دریا توو آسمونه
بهترین منظره‌ی شهرمونه
با سه رنگش یه پا رنگین‌کمونه

سبزِ اون باغِ بهشتِ شهرِ ماس
سفیدش کفترای امام رضاس
رو لبِ کبوترا نام خداس
رنگِ سرخشم که خون شهداس

پارچه‌س اما شیشه‌ی عمرمونه
واسه طول عمر اون جَوون دادیم
تار و پودش پُره عطرِ شهیده
تا که جون بگیره کلی خون دادیم

حُرمتش برای ما حسینیا
شبیه پرچم سرخِ کربلاس
اگه پاش بیفته پاش سر می‌بازیم
مقتدای ما دو تا دست جداس

هر جا هستیم یا که با هر لباسی
همه‌مون سربازِ پای پرچمیم
دست به دست هم می‌دیم پایین نیاد
آدمای اعتلای پرچمیم

پله می‌سازیم از استخونمون
تا علمدار، از اون بالا بره
بزنه پرچمو رو قله‌ی قاف
ببره تا آسمون بالا بره

دستِ ما سپردن این امانتو
که باشیم تا آخرش مراقبش
که ایشالله روز موعود که رسید
برسونیم اونو دست صاحبش