خيلى سخته كه خاک مصيبت بشينه سرت
خيلى سخته غرورت لگدشه پيش مادرت
خيلى سخته بيُفته زمين پيش چشم ترت
خيلى سخته يه نامرد / راهو به روت ببنده
ناموست رو زمينو / يه بى غيرت بخنده
مى دونم كه مى دونست / مادرم غصه داره
مى دونم كه مى دونست / مادر تو راهى داره
اى مادر جوونم 4
كوچه بود و يه داغى كه هيچكس نشد باورش
كوچه بود و كبوتر كه مى لرزه بال و پرش
كوچه بود و حسن بود و بى تابى و مادرش
سنگينى يه دستى / كه بغض از مرتضى داشت
چند تا بنفشه پاى / چشماى مادرم كاشت
لعنت به مردم آزار / مادرم شد گرفتار
با صورت خورد به ديوار / از سنگ بود جنس ديوار
واويلا از غريبى 4
كوچه بود و صداى نفسهاى مادر، خدا!
كوچه بود و يه نامرد كه مى زد بازم بى هوا
كوچه بود و يه چادر كه پر مى شد از رد پا
پشت سر رو نگاه كرد / مردى توو كوچه ها نيست
راهى ديگه به روى / ناموس مرتضى نيست
خيلى دق و دلى داشت / به جون مادر افتاد
مادر اومد بلندشه / باز از پشت سر افتاد
واويلا از غريبى 4
