بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

هنوزم اين سايه ى شوم گناه
دست از سرم اى خدا برنداشته
چرا هنوز اون طوريكه ميخواستى
ماه تو روى من اثر نذاشته

بهره ى من از اين روزا اى خدا
فقط گرسنگى و تشنگيه
وسعت دنياى پر از حسرتم
به قدر لحظه هاى زندگيه

خوب مى دونم هيچ لحظاتى خدا
به خوبى اين ماه برام نميشه
خدا نياره اون روز و كه بگى
اين بنده اونى كه ميخوام نميشه

دستمو زنجير گناه گرفته
خسته شدم ديگه از اين اسيرى
ميخوام مثه هميشه يک لحظه هم
نگاه لطفتو ازم نگيرى

دور منو حصار آرزوهام
گرفته و موندم اسير قفس
فقط مى تونم به تو راحت بگم
امون از اين دل و امون از هوس

دو راهياى زندگيم زياده
بدجورى آواره و بيچاره ام
من همه چى رو به تو ترجيح دادم
اسير دست نفس اماره ام

خيلى چيزا به من دادى توو دنيا
همه خوشى عالمينو دادى
چطورى اين لطفتو قدر بدونم
وقتى به من امام حسينو دادى

حسين نهايت اميد منه
حسين دليل بندگيمه خدا
عبارتى بهتر از اين ندارم
حسين تموم زندگيمه خدا

هر كسى باشم هرچى هستم خدا
روى يه حرفم مى مونم هميشه
من با حسين جهنمى نميشم
حسين مسير نجات از آتيشه

اين نوكرى تموم سرمايمه
خوب مى دونم كه راه دور نميره
اميد دارم كه روزى اين روضه ها
اين اشكا دستاى منو بگيره