الهى بالحسين، منو ببخش منو ببخش
بعلى بن الحسين، منو ببخش منو ببخش
منو اين نامه ى سراسر اشتباه
ازم ديدى فقط گناه پشت گناه
تو و دست عطا كه دارى رو سرم
ازت ديدم فقط كرم پشت كرم
من عبد بى حيا تو ستار العيوب
منو كوه گناه تو غفار الذنوب
ببين حال منو كه غرق خواهشم
ازت اى مهربون خجالت مى كشم
مى دونم هرچيم تظاهر مى كنم
ولى به لطف تو تفاخر مى كنم
ندارم اى خدا من از اين بندگى
به جز بى حرمتى به جز شرمندگى
همه سرمايمه تولاى حسين
بازم رفته دلم پايين پاى حسين
يه عمره اى خدا گداى اين درم
يه عمره نوكر على اكبرم
بحق لحظه اى كه رفت از خيمه گاه
حرم پر شد از اشک حرم پر شد از آه
به حق اشكاى چشاى خواهرش
به حق ناله ى حسين پشت سرش
