عمر با غفلت گذشت و صرف قیل و قال شد
روسیاهی قسمت این عبد بد اقبال شد
اعتقادم پیش رنگ دار دنیا رنگ باخت
بنده ات تطمیع شد، غافل شد و اغفال شد
در صدایم جوهره باقی نمانده ای خدا!
بد زبانی ام سبب شد که زبانم لال شد
قلب من گر چه به دست اشکهایم فتح شد
با نگاه سوی نامحرم، ز نو اشغال شد
ماه شعبان دست من کوتاه ماند از دامنت
ماه شعبان قسمتم یک مشت سیب کال شد
کاش میگفتند روز اول ماه خدا
روی ماه یوسف زهرا هم استهلال شد
با لب خشکیده ام دادم سلامی بر حسین
باز هم با روضه اش از روزه استقبال شد
مادری قامت خمیده اشکهایم را خرید
دستگیرم روضه خوانِ روضه ی گودال شد
