بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

غزلی بخوان بشوَد عیان ، که امیرِ روز جزا علیست
که حسابِ ما که عِقابِ ما ، که عذابِ ما همه با علیست

نشد از غم ضُعَفا جدا ، و َ کسی که در پیِ هر گدا
برَوَد شبانه و بی صدا ، ببَرَد لباس و غذا علیست

همه رمز و راز جهان بدان ، شده در عبای علی نهان
شد اگر کسی یَل و پهلوان ، به یقین که از دَمِ یا علیست

همه دم بگو "بِکَ یا علی" ، که نفس علی که هوا علی
که دوا علی که شِفا علی ، که دعای دفعِ بلا علیست

ز علی کسی که جدا شود ، و  اگرچه از خُلفا شود
تو بِدان که یک شَبه "لا" شود ، به خدا که نونِ "لَنا" علیست

بوَد اولین ، بوَد آخِرین ، شَهِ مسلمین ، شَهِ مومنین
برو در صفاتِ خدا ببین ، نه علی خدا که خدا علیست

بروَد فراتَر از آن چه که ، نرسیده بالِ ملائکه
قَدَری که در دلِ معرکه ، درِ قلعه کنده ز جا علیست

چه صلابتی و چه شوکتی ، چه شجاعتی و چه هیبتی
به صفا و مروه چه حاجتی ، به صفا قَسم که صفا علیست

نجف است و ساغَرِ تا لبه ، نجف است و مستی هر شبه
نجف است و گیجی عقربه ، تب و لرزِ قبله نما علیست

وَ به لطفِ پاکی مادرم ، نشدم حرامی و از سَرم
نرود که بنده ی حیدرم ، سَنَد شرافتِ ما علیست