گرفته فقرِ بصیرت وجود ایمان را
زدند بر نوک نی پاره های قرآن را
دوباره گرگ جهالت، لباس صلح به تن
گرفته است به دندان خویش ایمان را
دوباره طُعمه، دوباره طمع به سیب هوس
دوباره آدم خورده فریب شیطان را
اگرچه هیزم غفلت، زغال حسرت شد
شرار فتنه نمیگیرد این گلستان را
اگرچه مردم ما گاه گاه می خوردند
کنار غصه اسلام غصه نان را
مگر به خواب ببینند بانیان نفاق
دوباره فتنه هشتاد و هشت طهران را
شکوه گرمی وحدت میان این مردم
کشانده تا تهِ اسفند این زمستان را
قسم به خون خدا پای این هدف هستند
که نشکند اَحدی حُرمت شهیدان را
برای حفظ حریم کتاب و پرچم و دین
خریده اند به جان، زخم روز بحران را
کنار هم، همه با هم، دوباره می خوانیم
سرود مستیِ "جانم فدای ایران" را
