رفتی از حرم ، حرم دلش خون شد
رفتی از حرم، حرم پريشون شد
رفتی و ببين، دلشوره ها دارم
رفتی از حرم، سكينه گريون شد
غرق خجالتن / كنار تو موجای علقمه
رفتی به جای آب / خبرت و بردن واسه همه
يه خبری رسيد تو خيمه ها
خبر دستای از تن جدا
وَ عَمَدَ الحَدید بِكَربَلا
وَ عَمَدَ الحَدید بِكَربَلا 3
تكيه گاه من ، چشام چه ميباره
رفتی از حرم ، حرم چه دلگيره
بی تو دخترم ، اسير دلشوره است
بی تو اصغرم ، تو خيمه می ميره
از پيش من نرو / كه غارت گوشواره ها نشه
تا روی حرمله / به روی من و خيمه وا نشه
بدون تو شده، قدم دو تا
پاشو بيا برس به داد ما
وَ عَمَدَ الحَدید بِكَربَلا
وَ عَمَدَ الحَدید بِكَربَلا 3
پاشو بيا كه ، با نيزه و خنجر
می درن تن ، رشيد تو اينجا
پاشو كه نرن ، سراغ گوشواره
از كنار تو ، مياد بوی زهرا
حالا بگو چطور / غمت و واسه خواهر بيارم
از بين چشم تو / تيرا رو چجوری در بيارم
مي بينه چشم من، ای وای خدا
بدن تو رو زير دست و پا
وَ عَمَدَ الحَدید بِكَربَلا
وَ عَمَدَ الحَدید بِكَربَلا 3
�� شاعری عرب سروده است:
عمد الحديد بكربلا خسف القمر / من هاشم فلتبكه عليا مضر
أو مادرت من مهره العباس خر / فمشي اليه السبط ينعاه كسر
ت الان ظهري يا أخي و معيني
در كربلا عمود آهنين چهره ماه «بنی هاشم» را تاريک كرد.
از اين رو بايد نياكان او بر شهادت آن پرچمدار عاشورا بگريند. آيا نمی دانند كه عباس از اسب بر روی زمين افتاد و حسين عليه السلام ناله می زد كه:
«برادرم! يار و ياورم! اينک با شهادت تو كمرم شكست.»
