بند اول
غربت زندون غم طعنه به من مى زنه
زنجير دور گلوم مونس آه منه
كنج زندون پر از درده هواى من
هيچكى گريه اش نمى گيره براى من
دارم از اينجا غم دلم رو مى برم
پر از ستاره اس هواى چشماى ترم
با تازيونه داره مى سوزه كمرم
واويلا
-----------------
بند دوم
اذون افطار من ناله ی تنهاییه
ارثیه ی زندگیم غربت زهراییه
بافشار غل و زنجیر خمیده شد
پیکری که روی خاکا کشیده شد
بهارم اما اسیر دست خزونم
روضه برای دل غریبم می خونم
شکسته ساقم نمیشه آروم بمونم
واويلا
---------------
بندسوم
باخون دل روزوشب چشمام پراز ستاره اس
نقطه ی پروازمن از روی تخته پاره اس
ناله های شب غربت چه بی صداس
وقت گریه دل خونم تو کربلاس
دارم میبینم سرحسین رو نیزه هاس
حرم میون هجوم چندتا بی حیاس
زینب اسیر طناب ظلم کربلاس
واويلا
