شعرهایم همیشه کم آورد، پای وصف مقام گهواره
دستهایم ولی چه پر شده از، بخشش مستدام گهواره!
آنقدر این مقام بالا بود، آنقدر هم امام تنها بود
حرمله بود آن که زانو زد، روبه‌روی قیام گهواره
نفسش بند آمده اما، ضربانش حسین حسین شده
بوی کرب و بلاست این که مگر، می رسد بر مشام گهواره؟
هی تکان می خورد دل مادر، تا که بیدار می شود اصغر
تا که عباس هست، اما هست، برقرار انسجام گهواره
دست عباس تا که شد کوتاه، مشک جا ماند چون میانه ی راه
آخرین تیغ در خیام حسین ، شد برون از نیام گهواره
حرف حق است یک کلام فقط، آنهم از جانب امام فقط
پس سه شعبه دگر چه می گوید، در میان کلام گهواره
