زهر کینه زد، شرر به حال و روزم
روی این خاکا، از تشنگی میسوزم
چشمامو دائم، به سوی در میدوزم 2
میون حجره روی خاک / بی کس و بی قرارم
از این زمونه روز و شب / از دیده خون میبارم
کاشکی بیاد جواد و من / سر روی پاش بذارم
درست مث روضه ای که / گفتم به ابن شبیب
با لب تشنه و عطش / بدون یار و طبیب
سر میذارم به روی خاک / شبیه جد غریب
وای از حسین و قتلگاه - واویلا واویلا واویلا
وای از هجوم یک سپاه - واویلا واویلا واویلا
بادل مضطر، جون میدم و میمیرم
این دم آخر، خیلی به غم اسیرم
بازم ای مادر، بهونتو میگیرم 2
اشک غریبی دوباره / رو گونه هام میشینه
از دربسته می رسه / جوادم از مدینه
کنار مادر می‌زنه / به صورت و به سینه
مادر ببین که پسرت / حتی نداره یک یار
کوتاه کنم حرف دلو / از غصه های بسیار
آخه هنوز حالت بده / از اثر یه مسمار
تو کوچه راهت بسته شد - واویلا واویلا واویلا
بال وپرت شکسته شد - واویلا واویلا واویلا
بی کسم ولی، خیلی دلم روشنه
اینجا لااقل، یکی کنار منه
داغ کربلا، آتیش به دل می زنه 2
شده خدایا جگرم / از زهر کینه صد چاک
شبیه مار گزیده ها / پا می کشم رو این خاک
صدای ناله های من / میره تا اوج افلاک
اینجا دیگه کسی نکرد / به خواهرم جسارت
انگشت و انگشترمو / کسی نبرد به غارت
نصیب خونواده ام / اینجا نشد اسارت
میگم با گریه هر نفس - خدایا خدایا خدایا
رها کنم از این قفس - خدایا خدایا خدایا
