يا حسن مولانا ...
آقايی كه علم كرم داره ٢ جانم
تو قلب آسمونا حرم داره
وقتی هر نفس نفس نام حسن رو لبم مى شينه ٢
می دونم كه مادرش من رو مثه بچه هاش می بينه
من مجنونو اين آقا شد ليلای من / زندگی و آبروی دنيای من
حسن آقای من آقای من آقای من ٢
باهاش شبهامو تا صبح به سر كردم ٢ هر وقت
اومد اسمش سينمو سپر كردم
روز محشر اون چشايی كه برا آقا گريه كردن ٢
خندون تو بهشت به دور كريم اهل بيت مى گردن
ای اميد آخر فرداهای من / تويى سالار سينه ى شيداى من
حسن آقای من آقای من آقای من ٢
آقايی كه تو دلش پر از درده ٢ اما
لوای كربلا رو بلند كرده
وقتی كه درا به روم بسته ميشه چاره ای ندارم
با صد آرزو دوباره رو به قاسمش ميارم
اين آقا شد صنم بی همتای من / زيارت حرمش شد رويای من
حسن آقای من آقای من آقای من
