بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

( تو شب تاریک و تار ماه منه حسین
هرکسی شاهی داره شاه منه حسین ) 2
از لطف تو شدم خیلی آبرو دار      ردم نکردی آقا حتی تو  یکبار
دنیا روی سرم بی تو میشه آوار
قطره بودم که با تو دریا شدم من   از ذره پروریتون آقا شدم من
از عشق تو ، توو مردم رسوا شدم من
ای جانم، جان جانانم حسین/ تا هستم، از تو می خوانم حسین/ پای تو، تا ابد من می مانم حسین
ثارالله یا اباعبدالله  3   حسین

( حرف منو تو از این چشام می خونی
حال منو تو که آقاجون می دونی ) 2
یه گوشه ای شبا با تو خو میگیرم           از زیر بیرق تو جایی نمیرم
تا عاقبت میون روضه بمیرم
این تنها دلخوشیمو از من نگیری    شور و حرارت و از این تن نگیری
روتو ز من دم جون دادن نگیری
اربابم، نذر تو اهل و عیالم/ اربابم، فدای تو جانم و مالم/ اربابم، ای سلطان هر دو عالم حسین
ثارالله یا اباعبدالله  3   حسین

( بین همه روضه های شاه عالم
تا اسم گودال میاد میریزم به هم ) 2
همونجایی که پیش چشمای مادر       افتاده رو زمین شه، بی یار و لشکر
این صحنه رو می بینه رو تل یه خواهر
غروب خون، خورشید کرببلا رفت              رو دست نیزه سر تا شام بلا رفت
همراه ساربان ناموس خدا رفت
وای زینب، بین اراذل تنها شد/ خیمه ها، غارت دست کوفیا شد/ قامتش، ز جور این زمونه تا شد حسین
ثارالله یا اباعبدالله  3   حسین