هر كسی شد خراب تو، خونه ی قلبش آباده
اشک چشمش سرازير و، روز محشر دلش شاده
مادرت فاطمه خواسته، زير سايت
روز و شب های ما سرشه، حسين جانم
توی هيئت پای روضت، برای تو
گونه ی نوكرا ترشه، حسين جانم
غير زيبايی آقا/ نيست در خونه تو
خوش به حال كسی كه/ ميشه ديوونه ی تو
حسين حسين وای ۴
از تو پنهون كه نيست آقا، اين دلم عقده ها داره
گوئيا هر قدم هر دم، ميل كرببلا داره
كربلا رفته ميدونه، چه حسيه
وقتی حرف غروبای، حرم ميشه
اين محاله كه از يادش، بره آقا
هركی مهمون شب های، حرم ميشه
گوشه به گوشه ی اين/ دنيا ميشه فراموش
وقتی كه ميشه حرف از/ گوشه گوشه ی شيش گوش
حسين حسين وای ۴
زندگيش رو به راه ميشه، اونيكه عبد دلداره
پادشاهی اين عالم، نوكريه علمداره
ميزنيم سجده بر روی، خاک تربت
چون كه زير قدم های، اباالفضله
مادرش فاطمه گفته، شفيع ما
روزمحشر دو دستای، اباالفضله
هستن ام البنينی/ نوكرای اباالفضل
تا قيامت ميخونن/ از وفای اباالفضل
حسين حسين وای ۴
