در تاب و در تبم، الحمدلله حسینه مکتبم، الحمدلله
تو بزم روضه ها، یه عمریه که گدای هر شبم، الحمدلله ۲
الهی بشم از مدافعان زینبت
آقاجون فدای ترک های روی لبت ۲
حسین حسین حسین
پیش زمینه: در سالهای دور قالب زمینه با ضربی شبیه به واحد سنگین در مجالس، بعد از روضه و قبل از دم نوحه خوانده میشد. زمینه در آن زمان فضایی را ایجاد میکرد تا مستمع همراه با ذاکر و مداح هم ناله شود و از طرفی به جلسه نظم ویژه ای بدهد و خود را برای دم نوحه آماده کند.
با توجه به تغییر ضرب زمینه و تند شدن ریتم آن، نیاز به زمزمه ای سرودگونه و شعاری است تا ذاکر با بیان آن پس از بیان روضه به مستمع اعلام کند تا آماده سینه زدن شوند. در این حالت مستمعین با پاسخ دادن ذکر ثابتی در هر محفل عزا به عنوان پیش زمینه آماده شنیدن نوحه یا زمینه خاص آن شب میشوند.
