سلام فاطمیه باز پر زدم به هوایت
سلام بر تو و بر اشک های صاحب عزایت
سلام صاحب عزا جان فدای بغض گلویت
سلام صاحب عزا جان فدای سوز صدایت
نشسته اند دو تا چشم من گرسنه و تشنه
به پای سفره ی اشکت به شوق آب و غذایت
دوباره گرد یتیمی گرفته آینه ات را
غبار چادر خاکی نشسته روی عبایت
گدا رسیده و سوگند می خورد که بمیرد
اگر تو روضه بخوانی شبی برای گدایت
طناب بسته شده دور دست های علی را
بیا که باز کنی با ظهور عقده گشایت
نوشته اند که زهرا میان آن در و دیوار
ز سوز سینه دعای ظهور خوانده برایت
