در کعبه تا که چهره ی تو آفتاب کرد
مهرت به قلب هر دو جهان انقلاب کرد
از بس که فهم شأن نزولت ثقیل بود
جامه درید کعبه و عقلش جواب کرد
تو کیستی که قدر تو مجهول مانده است
از چه نبی ز گفتن آن اجتناب کرد؟
نیت اشاره ای است به نقش تو درالست
خالق تو را کنیه اگر بوتراب کرد
قرآن گزیده ای است ز اوصاف تو علی
آیه به آیه وصف توراحق کتاب کرد
حاضر نبود غیر تو درصفحه وجود
هر بار که زمانه حضور و غیاب کرد
احمد اگر نبوت خود آشکار ساخت
بر جوشن بدون قفایت حساب کرد
هرجا اثر نکرد زبان خوش رسول
شمشیر تو مخالف دین را مجاب کرد
میدان نرفته ای مگر اینکه به کار زار
جبریل در رکاب تو پادر رکاب کرد
افتاد از نفس ملک الموت روز رزم
تا در تو جلوه خشم سریع العِقاب كرد
با پنجه خدا تو در از قلعه کنده ای
یا که خدا به بازوی تو فتح باب کرد؟
فرقی ندیده است میان تو با خدا
جرمش چه بوده آن که خدایت خطاب کرد
از قطره های آب وضوی تو تاک رُست
مسح تو ذات آب وضو را شراب کرد
تا قطره ای عرق ز جبینت چکید، خاک
با عطر آن ملامت مشک و گلاب کرد
در هر سپیده مردم بیدار چشم تو
ماه و ستاره را همه سرگرم خواب کرد
ذکر تو شد عبادت و سیر رخت ثواب
قربان آنکه بیش از عبادت ثواب کرد
غربت ولی دمی ز دلت دست بر نداشت
تا لحظه ای که روی تو را خون خضاب کرد
جهل عرب نشست به کرسی و روزگار
دست گره گشای تو را در طناب کرد
ای وای از دمی که برای حبیبه ات
بین گذر عبای تو کار حجاب کرد
*******
محمد علی کردی
