غصه ها را که می برم از یاد
میشود خانه ی دلم آباد
واژه در واژه میزنم فریاد
شب میلاد او مبارک باد
رجبیون "مه" رجب آمد
نخل امید را رطب آمد
نه فقط دلبر حسین آمد
بلکه تاج سر حسین آمد
نوه ی مادر حسین آمد
علیِ اصغر حسین آمد
او شراب خم پدر باشد
علی سوم پدر باشد
آسمانی ترین شهاب شده
هاشمی زاده انتخاب شده
نور چشم ابوتراب شده
زينت دامن رباب شده
عشق لیلی و عشق مجنون است
أخوی رقیه خاتون است
جبرئیل امین غزل خوانش
خالقش از علاقه مندانش
میبرد دل لبان خندانش
میکند عمه دست گردانش
عمه جان زينبش به يادش بود
فكر اسپند و "وان يكاد"ش بود
ز مسیحا دمان مسیحاتر
ز دو صد خضر و يوسف آقاتر
ز موالید خانه زیباتر
ز رسولان حق معلّاتر
پیر ادیان رایجش کردند
طفل باب الحوائجش کردند
بي قرارش جناب جبرائيل
سربه دارش جناب ميكائيل
کاسه لیس اش جناب اسرافيل
سربه زيرش جناب عزرائيل
اسم رمز سفينه ي ارباب
جاي او روي سينه ي ارباب
بانگاهش اگر صفابدهد
به همه درد ما دوا بدهد
لقمه نانی به هر گدا بدهد
تذکره های کربلا بدهد
بوی سیب حرم وزیده و بس
سوی روضه مرا کشیده و بس
قسمت این بود دیده تر بشود
و سپس عازم سفر بشود
و برای پدر سپر بشود
وهمانند محتضر بشود
قسمت این بود حرمله برسد
به حرم سوت و هلهله برسد
قسمت این بود کوفه جا بزند
مادری عمه را صدا بزند
پدری قید بچه را بزند
طفل شش ماهه دست و پا بزند
وای اگر که سه شعبه گیر کند
مادری را ز غصه پیر کند
