خداوند از اضافی گل تو ساخت انسان را
و بر قلب تو نازل کرد یک شب کل قرآن را
تویی اصل اصول دین و ایمان دارم ای آقا
که معنا می کنند عشاق با مهر تو ایمان را
تو آن شاهی که در خیل مقرب های درگاهت
نوشتی نوح و ابراهیم و موسی و سلیمان را
تو آن زیبای بی همتای لبریز از نمک هستی
که مجنون میکنی وقت تجلی ماه کنعان را
به لطف حسن خلق ات بود و لبخند دل انگیزت
که صید دام خود کردی ابوذر را و سلمان را
هزار و چارصدسال است می گویی به هر منبر
برای ما فضیلت های حیدر شاه مردان را
اگر چه در حجاز؛ اسلام آوردی ولی آخر
گرفت آوازه ی نام بلندت کل دوران را
من از "سلمان مناّ "گفتن تو دستگیرم شد
که جور دیگری می خواهی آقا، اهل ایران را
همیشه آخر ماه صفر از گریه سرشارم
بگو آخر چگونه میتوان این درد هجران را
تحمل کرد، تنها راه حل مشکلم این است
ببوسم خاک درگاه شهنشاه خراسان را
