داغ تو در میان دلم لانه میکند
دارد غروب، گریه جانانه میکند
"تنهاترین به ذکر مصیبت نیاز نیست
من را نسیم نام تو دیوانه میکند"
هر آنچه رشته ام همه را پنبه کرده است
نازی که در خیام تو دردانه میکند
شانه به شانه تو ببین ایستاده ام
چنگال باد موی تو گر شانه میکند
هدیه برای تو دو گل آورده ام حسین
این هدیه چاره میکندت یا نمیکند؟
امید بسته ام به غمت سرسری مگیر
زینب که هست تو مدد از دیگری مگیر
تنهای دردپوش، گل لاله کوب من
ای امتداد سرخ نگاهت غروب من
می بینمت در اوج بلا آب میشوی
ای چشمه چشمه آینه بی رسوب من
عباس کشف کرب ز وجه تو میکند
تو پاک میکنی ز دل من کروب من
گرچه مقابلم همه بدهای عالمند
اما خوشم کنار توأم ای تو خوب من
باید شکسته خوانده شود این نماز شب
وقتی که در نماز نباشی تو روبه من
معراج زینب است چو لاهوت چشم تو
سرتا به پا قنوتم و مبهوت چشم تو
کوتاه میکنم سخنم را برای تو
ای شیر پاک خورده دو تا شان فدای تو
احرام بسته ام که شوم محرم غمت
ای کعبه همیشه من کربلای تو
تقصیر عشق چیست که دربند زینب است؟
سرها نوشته اند بیفتند پای تو
من زنده میشوم چو بمیرند این دوتا...
چون بنگرم به قامت از غم دوتای تو؟
باید که نامشان بشود پرچم غمت
در چارمین شب دهه های عزای تو
این حرف حرف آخر من بود والسلام
بی تو نفس کشیدن من میشود حرام
رضا دین پرور
دارد غروب، گریه جانانه میکند
"تنهاترین به ذکر مصیبت نیاز نیست
من را نسیم نام تو دیوانه میکند"
هر آنچه رشته ام همه را پنبه کرده است
نازی که در خیام تو دردانه میکند
شانه به شانه تو ببین ایستاده ام
چنگال باد موی تو گر شانه میکند
هدیه برای تو دو گل آورده ام حسین
این هدیه چاره میکندت یا نمیکند؟
امید بسته ام به غمت سرسری مگیر
زینب که هست تو مدد از دیگری مگیر
تنهای دردپوش، گل لاله کوب من
ای امتداد سرخ نگاهت غروب من
می بینمت در اوج بلا آب میشوی
ای چشمه چشمه آینه بی رسوب من
عباس کشف کرب ز وجه تو میکند
تو پاک میکنی ز دل من کروب من
گرچه مقابلم همه بدهای عالمند
اما خوشم کنار توأم ای تو خوب من
باید شکسته خوانده شود این نماز شب
وقتی که در نماز نباشی تو روبه من
معراج زینب است چو لاهوت چشم تو
سرتا به پا قنوتم و مبهوت چشم تو
کوتاه میکنم سخنم را برای تو
ای شیر پاک خورده دو تا شان فدای تو
احرام بسته ام که شوم محرم غمت
ای کعبه همیشه من کربلای تو
تقصیر عشق چیست که دربند زینب است؟
سرها نوشته اند بیفتند پای تو
من زنده میشوم چو بمیرند این دوتا...
چون بنگرم به قامت از غم دوتای تو؟
باید که نامشان بشود پرچم غمت
در چارمین شب دهه های عزای تو
این حرف حرف آخر من بود والسلام
بی تو نفس کشیدن من میشود حرام
رضا دین پرور
