می ریزد ز سوز غربت روی خاک حجره ام اشک روانم
این غم را کجا برم که همزبان من شده قاتل جانم
وای بی قرار بی قرارم بر زمین سر می گذارم تشنه لب جان می سپارم 2
واویلا واویلا 2
ای مادر شدت این زهر کن نظر نور دو چشمم را گرفته
شعله ی روضه ی کوچه در دل محزون و زارم پا گرفته
وای از جنایتهای ثانی مادر قامت کمانی رنگ و روی ارغوانی
واویلا واویلا 2
بی تاب و خسته و مجروح میرسد تا آسمانها ناله هایم
دست و پا می زنم اما یک نفر نکرده یارب اعتنایم
وای دشمنم از کینه ام سوخت قلب چون آیینه ام سوخت مثل مادر سینه ام سوخت
واویلا واویلا 2
