به روی دل، غم و داغ تو را گذاشته ام
به روی شانه ی خود كربلا گذاشته ام
برای آن كه مرا غُصه ی تو پیر كند
به روی كُلِّ جوانیم پا گذاشته ام
برای آن كه بگویم هنوز فكر توام
ببین كه پیرهنت را كجا گذاشته ام
شكسته تر شده این دل، دل بدون حسین
شكسته تر شده هر چه دوا گذاشته ام
اگر بناست ببینی مرا بیا گودال
که خویش را لب گودال جا گذاشته ام
هنوز خون گلوی تو رنگ موی من است
گمان مبر كه به مویم حنا گذاشته ام
نشد اگر چه تنت را كفن كنم اما
هنوز هم كفنت را سوا گذاشته ام
علی اکبر لطیفیان
به روی شانه ی خود كربلا گذاشته ام
برای آن كه مرا غُصه ی تو پیر كند
به روی كُلِّ جوانیم پا گذاشته ام
برای آن كه بگویم هنوز فكر توام
ببین كه پیرهنت را كجا گذاشته ام
شكسته تر شده این دل، دل بدون حسین
شكسته تر شده هر چه دوا گذاشته ام
اگر بناست ببینی مرا بیا گودال
که خویش را لب گودال جا گذاشته ام
هنوز خون گلوی تو رنگ موی من است
گمان مبر كه به مویم حنا گذاشته ام
نشد اگر چه تنت را كفن كنم اما
هنوز هم كفنت را سوا گذاشته ام
علی اکبر لطیفیان
