کهکشان داشت شوق شیدایی
چه شبی شد شبی تماشایی
بوی کوثر گرفت ساغر و گشت
حالت مستی ام طهورایی
از بهشت خدا طلوع نمود
یک افق ماهتاب زهرایی
عرش گهواره را تکان میداد
جبرئیل است گرم لالایی
سر هر مأذنه اذان میداد
علی اکبر به لحن طاهایی
کام با تربت از پسر برداشت
پدری با دو چشم دریایی
و همین که نگاش کرده حسین
کربلایی صداش کرده حسین
چشم او آمده که ناز کند
نزد چشم پدر نماز کند
آمد از کارهای بسته ی ما
که گره های کور باز کند
دستهای گره گشایش را
گر سوی آسمان دراز کند
آنقدر بخشد از خزانه ی غیب
خلق را تا که بی نیاز کند
آمده راز سر به مهری را
بیش از پیش غرق راز کند
سوره ی عشق را طنین انداز
از دل پرده ی حجاز کند
شد «فدیناه» شأن والایش
جلوه ای کوچک از تجلایش
همنفس با نسیم خوش خبری
در مبارک دقایقی، سحری
مژدگانی بده رباب، شدی
صاحب ماه طلعت دگری
فخر کن عاشقانه بر مریم
که نزادست این چنین پسری
«وان یکادی»بخوان که یک وقتی
نزند چشم بد بر او نظری
بار خود را ببند چندی بعد
پا به پای حسین(علیه السلام) همسفری
پا به پا در مسیر کرب و بلا
باید این نازدانه را ببری
غم مخور گر دل تو بیتاب است
مشک این قافله پر از آب است
توحید شالچیان
چه شبی شد شبی تماشایی
بوی کوثر گرفت ساغر و گشت
حالت مستی ام طهورایی
از بهشت خدا طلوع نمود
یک افق ماهتاب زهرایی
عرش گهواره را تکان میداد
جبرئیل است گرم لالایی
سر هر مأذنه اذان میداد
علی اکبر به لحن طاهایی
کام با تربت از پسر برداشت
پدری با دو چشم دریایی
و همین که نگاش کرده حسین
کربلایی صداش کرده حسین
چشم او آمده که ناز کند
نزد چشم پدر نماز کند
آمد از کارهای بسته ی ما
که گره های کور باز کند
دستهای گره گشایش را
گر سوی آسمان دراز کند
آنقدر بخشد از خزانه ی غیب
خلق را تا که بی نیاز کند
آمده راز سر به مهری را
بیش از پیش غرق راز کند
سوره ی عشق را طنین انداز
از دل پرده ی حجاز کند
شد «فدیناه» شأن والایش
جلوه ای کوچک از تجلایش
همنفس با نسیم خوش خبری
در مبارک دقایقی، سحری
مژدگانی بده رباب، شدی
صاحب ماه طلعت دگری
فخر کن عاشقانه بر مریم
که نزادست این چنین پسری
«وان یکادی»بخوان که یک وقتی
نزند چشم بد بر او نظری
بار خود را ببند چندی بعد
پا به پای حسین(علیه السلام) همسفری
پا به پا در مسیر کرب و بلا
باید این نازدانه را ببری
غم مخور گر دل تو بیتاب است
مشک این قافله پر از آب است
توحید شالچیان
