.jpg)
به یاد شهدای بی پلاک و شهید حاج نعمت
ای دل ای دل امون از دست دنیا
ای دل ای دل کجا رفتن شهیدا
شنیده ام عاشقای مخلص و بی ریا بودن
من هنوزم نفهمیدم که شهدا کیا بودن
همیشه سرگرم دم یافاطمه مدد بودن
نشون دادن که راه های آسمون و بلد بودن
کبوترای رویایی آسمون بودن
تمومشون مصداقی از «والسابقون» بودن
مقرّبون بودن
ای دل ای دل امون از دست دنیا
ای دل ای دل کجا رفتن شهیدا
آرزوشون همین بوده که عابس و زُهیر بشن
سر میدادن تو جبهه ها تا عاقبت به خیر بشن
به روی خاک می افتادن با تن مجروح سینه چاک
از خدا خواستن همیشه بشن شهید بی پلاک
وجب وجب از خاکای پاک طلاییه
میده شهادت که اینجا حکایتاییه
چه کربلاییه
لحظه های آخرشون به عشق شاه عالمین
چشماشونو می بستن و میگفتن السلام حسین!
با اینکه دل بریدن و شربت عشق و چشیدن
جونشون و دادن ولی کرببلا رو ندیدن
خودم شنیدم همرزمش از اون دلاور گفت:
به روی خاک افتاده و شهید بی سر گفت:
به زهرا، مادر گفت
ای دل ای دل امون از دست دنیا
ای دل ای دل کجا رفتن شهیدا
رضا تاجیک
سبک زمینه
