علی المرتضی ضربت خوردن زمزمه شب آخرهرضا تاجیک

شب آخره که نون و خرما می بره     شب آخره   ناز یتیمو می خره
شب آخره  که ذکر مردم فقیر          خدا ای خدا نفرین نام حیدره
یه عمری چیزی نشنیده    جز طعنه و زخم زبون
امشب زیر لب می خونه            انا الیه راجعون
جواب سلامش نمیدن   از عمق دل میکشه آه
یه همزبونم نداره           میکنه در دل با چاه
آه؛این جفا از چه،ناسزا از چه؟         من چه کردم با مردم کوفه
آه؛ بار غم بردم نان جو خوردم         من نخوردم یک گندم کوفه

دست آسمون هر شب دخیل دامنش     دعا میکنه هر شب برای دشمنش
یه کوه بلا داره رو قلب بی قرار         یه رد طناب مونده هنوز رو گردنش
یادش نمیره اون روزو    نامردا ریختن تو خونه
اشرار شهر بهشتش و        آتیش زدن وحشیونه
|نامردما و علی و              عبای از دوش افتاده
فاطمه رو به پشت در   می دید که بیهوش افتاده
آه؛آسمان لرزید چشم من می دید           قطره های خون بر در خانه
آه؛ فاطمه آمد بین آن کوچه                   دور من گردید  مثل پروانه

رضا تاجیک
مرتبط
    نظرات شما
    [کد امنیتی جدید]