اگر چه نيست مرا شأن زائر حرمت
کبوتري است دلم دور گندم کرمت
اگر تو پاي به چشمم نمي نهي بگذار
که لحظه اي بکشم چشم خويش بر قدمت
تو آن امام رئوفي که دشمنانت نيز
طمع برند به لطف و عنايت و کرمت
عجب نه، گر دو جهان را نهي کف دستش
اگر به جان جوادت، کسي دهد قسمت
خجسته باد خراسان و زنده باد ايران
که مستدام بود زير سايه علمت
هزار موسي عمران به طور تو مدهوش
هزار عيسي مريم گرفته جان ز دمت
نماز برده به صحن مطهر تو نماز
حرم طواف کند در حريم محترمت
تو آن امام رضايي که اختيار قضاست
به اقتضاي خداوند جاري از قلمت
هنوز وارد صحن مطهرت نشده
سلام مي شنود از تو زائر حرمت
عنايتت همگان را گرفت و "ميثم" هم
چو قطره اي است که افتاده در کنار يمت
استاد غلامرضا سازگار
