الا جمال تو حسن خدا امام حسن
امام پيش تر از ابتدا امام حسن
زعيم مملکت بي حدود حضرت حق
به کل خلق تويي مقتدا امام حسن
تويي محيط کرم اي کريم اهل البيت
کرامت از تو گرفته بقا امام حسن
تو آن بزرگ کريمي که دشمن خود را
عطا کني به جواب خطا امام حسن
حريم توست بهشت وسيع قرب خدا
مزار توست دل انبيا امام حسن
بقيع تو که درش بسته روز و شب باز است
هماره بر روي دل هاي ما امام حسن
به باغ حسن تو آيات نور گل کرده
ز بوسه هاي رسول خدا امام حسن
قلمرو حرم قدست اي غريب بقيع
بود تمامي ارض و سما امام حسن
عجب ندارم اگر جبرييل هر شب و روز
کند به زائر قبرت دعا امام حسن
خدا گواست که از وصف جن و انس و ملک
فراتر است مقام شما امام حسن
خدا و احمد و حيدر تو را ثنا خوانند
فضايل تو کجا ما کجا امام حسن
مضيف خانة تو يک مدينه نيست که هست
دو عالمت همه مهمان سرا امام حسن
کمال حسن خدايي، نبي به امر خدا
حسن گذاشته نام تو را امام حسن
تو خود امامِ حسين استي و امام حسين
به حضرت تو کند اقتدا امام حسن
تو چارمين نفر از پنج تن، نه، پنج تني
ميان مجمع آل کسا امام حسن
به حُسن خلق تو نازم که دشمنت مي خواست
کند به دوستي ات جان فدا امام حسن
به حقِّ حق که اگر صبر تو نبود، نبود
قيام زندة کرببلا امام حسن
قعود تو ز قيام حسين کمتر نيست
تو راست نهضت صبر و رضا امام حسن
حسين بود که ده سال در امامت تو
به جاي پاي تو بگذاشت پا امام حسن
هماره چون پدر خود علي ستم ديدي
گهي ز غير و گه از آشنا امام حسن
نه دشمنت دمي از دشمني ات دست کشيد
نه دوست کرد به حقت وفا امام حسن
کجا روم به که گويم که يار کشت تو را
درون خانه به زهر جفا امام حسن
صحابه ات همه تنها گذاشتند، دگر
به حضرت تو جسارت چرا؟ امام حسن
همان که فاطمه را کشت روي منبر گفت
زکينه بر پدرت ناسزا امام حسن
يکي به حملة ثاني يکي به زهر جفا
دوبار شد جگرت پاره يا امام حسن
هزار حيف که يک لحظه لاله باران شد
جنازة تو به تير خطا امام حسن
تو در بقيع و دو غاصب درون خانة تو
کجا رواست چنين ناروا امام حسن
چه زود عهد پيمبر ز ياد امت رفت
چه خوب حق شما شد ادا امام حسن
کنار قبر غريبت هماره ممنوع است
که شيعه بر تو بگيرد عزا امام حسن
کنار پنجره هاي بقيع خلوت تو
نشد که بر تو کنم التجا امام حسن
ز دور گرية "ميثم" نثار تربت تو
تمام عمر به صبح و مسا امام حسن
استاد غلامرضا سازگار
