بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

ميره از شهر مدينه  يه پيرمرد تنها تنها تنها
روي لبهاي کبودش گل مي کنه زهرا زهرا زهرا
اي غريب آقام (2)  اي غريب آقاي من
از تو غصه ها مي شنوم صداي تو رو صداي تو رو
بين شعله ها مي شنوم نواي تو رو نواي تو رو
پُر ز ردِّ پا من مي بينم عباي تو رو عباي تو رو
امون ز غم دل   داره عالم مي سوزه
 آقام بي حرمه   هنوزم که هنوزه
اي غريب آقام (2) اي غريب آقاي من
 

رفته تو کوچه ي غمها  با چشماي دريا دريا دريا
زنده  مي شه برا آقا رنجنامه ي مولا مولا مولا
اي غريب آقا (2) اي غريب آقاي من
بي عمامه توي کوچه ها سينه ميزنه سينه ميزنه
مي خونه اوني که مي زنيد مادر منه مادر منه
زير لب مي گه کاش جاي اون منو بزنه منو بزنه
امون ز غم دل   داره عالم مي سوزه
آقام بي حرمه   هنوزم که هنوزه
اي غريب آقام (2) اي غريب آقاي من
 

دلخون  ميشه آقائيکه دلخسته ي شهره اي واي اي واي
 بارون     ميباره آقاکه  از  سوزش زَهره اي واي اي واي
اي غريب آقام (2) اي غريب آقاي من
زيارتش روزيمونه با کرم آقا کرم آقا
به روي دستامون مي گيريم علم آقا علم آقا
پشت منتقم ما مي سازيم حرم آقا حرم آقا
امون ز غم دل   داره عالم مي سوزه
آقام بي حرمه   هنوزم که هنوزه
اي غريب آقام (2) اي غريب آقاي من