من که رئيس مذهبم جانم رسيده بر لبم
در زير تازيانه ها من روضه خوان زينبم
واويلا واويلا واويلتا
رفته نور اميد من آنکه از غم رنجيده؛ من
خاکي شده روي زمين محاسن سپيد من
واويلا واويلا واويلتا
پا برهنه دويده ام با اين قد خميده ام
به ياد عمه رقيه من ناسزا شنيده ام
واويلا واويلا واويلتا
