بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

کوفه بيت الحزن است      ديده گريان حسن است
دختر فاطمه را      رخت ماتم به تن است
اي يتيمان همه از بهر پدر گريه کنيد
بر غريبي علي تا به سحر گريه کنيد
يا علي واي علي يا علي واي علي

کوفه بي صبر و شکيب      مسجد کوفه غريب
همه گويند حبيب      گشته مهمان حبيب
فاطمه گريـه کند بـر غم پيوسته او
مصطفي بوسه زند بر سر بشکسته او
يا علي واي علي يا علي واي علي

بر همه معلوم است      که علي مظلوم است
او که ميزان حق است      از حقش محروم است
دوست دارم که روم خيمه به صحرا فکنم
تـا قيـامت بـه غريبي علي گريـه کنـم
يا علي واي علي يا علي واي علي

پير بيمار فقير      ديگر آرام نگير
در غم شيرخدا تو هم از غصه بمير
نشنـوي در دل ويـرانـه دگر بـوي علي
شسته از خون شده هنگام دعا روي علي
يا علي واي علي يا علي واي علي

غصه‌اش سنگين بود      چهره‌اش خونين بود
بعد يک عمر وفا      اجر و مزدش اين بود
عالم از غصه و غم‌هاي علي بي‌خبر است
اهل عالم! علي از فـاطمه مظلوم‌تـر است
يا علي واي علي يا علي واي علي

استاد غلامرضا سازگار